Calimero ölüyor muuuu?

Yaşadığım herşey, katlanamadığım sistem, gördüğüm çarpıklıklar, susmak zorunda kaldığım haksızlıklar günden güne beni tek bir sona doğru götürüyor. Ya gerçekten delireceğim, ya öldüreceğim kendimi ya da deliliğe vuracağım işi... Akıllı olup uğraşacağıma milletle, deli olurum millet uğraşsın benimler derler ya da onlar deli deliyi görünce değneğini saklarmış ya aynı o misal...

İşin tuhaf tarafı ise bunu buraya yazdığım gibi düşünerek falan yapmıyorum. Farkında olmadan gülüyorum artık. Ama haksızlık bu diyen Calimero saflığımdan sıyrılıyorum sanırım. Bir duyarsızlığa uğradı bünyem sormayın gitsin. 3 kuruş fazlası için birbirinin poposunu yalayanlar, kendi poposuna sıcak ve sağlam bir koltuk için kendini yerden yere vuranlar, gözünün içine baka baka bin tane yalan konuşanlar... hiçbirisi, gördüklerimin. duyduklarımın hiçbirisi üzmüyor artık beni. Kötü birşey farkındayım. Övünülecek hiçbir tarafı yok. Yontula yontula resimde sırıtmamayı öğreniyorum. Göze batmamayı, sistemin parçası olmayı. Pfff... Ruhum isyan etmiyor artık, kendince bir savunma mekanizması oluşturuyor.

Bana dokunmayan yılan 1000 yıl yaşasıncılık değil deee tam olarak... Bana dokunmasın o yılan ne bok yerse yesincilik daha çok. Dilerim tez zamanda kendi pisliğinde ölür gider ama bana dokunmadan yaşayacaksa da varsın yaşasın ne yapayım?

Tuhaf olan ne biliyor musunuz? Kıçını da yırtsan eğitiyor seni bu sistem. Senin istediğin gibi akmıyor hayat, canı nasıl isterse öyle geçiyor zaman! Buz gibi vuruyor yüzüne gerçeği "Bi bok değilsin. Koskoca evrende sadece bir noktasın. O koskoca evren de benim!"

Hadi geçmiş olsun bakalım...