Kurtlar Sofrasındaki şaşkınlığım

Herkes kadar hayatı anlamaya kafa yormuşluğum vardır benimde... Herzaman farklı yorumlarımda olmuyor değil hani. Bazen "yaşamak ne güzel şey be" iken, bazen "ne kadar zorsun hayat be" der her insan... Ama belki günler geçtikçe, yaş ilerledikçe, belkide hayat kendini daha karışık hale getirirken açıklarda verdikçe... Zamanla anlıyorsun birşeyleri... Kimisi hiç hoşuna gitmiyor. Anladıklarını uygulayabilmek adına kendinle çelişiyorsun, hayallerinden vazgeçmen gerekiyor bazen daha da kötüsü o güne kadar herşeyin pahasına koruduğun değerlerini feda etmen gerekiyor. Kafam karışık hangisi daha doğru? Yanlışı burada mı yapıyorum? Hayatla inatlaşmamakmı gerek? Ya da herşeye rağmen hayata kafa tutmak mı? Aslında hayat demek yanlış ya... Benim derdim insanlarla

Oyunu kurallarına göre oynayacaksın. Çok akıllı olacaksın. Hani herkes duymuştur "kurtlar sofrası" denir ya... hayatta kalmak istiyorsan ve kendini yitirmek istemiyorsan kurallarına göre oynayacaksın. (Biliyorum yazdıklarım pek içaçıcı değil... Her yazımda melankolik bir hava var... Bu da benim bir eksiğim galiba iyi şeyleri yazamıyorum. Ne zaman kafam karışsa, ne zaman yalnız kalsam o zaman geliyor içimden yazmak ve her yazdığım böyle darmadağınık kalıyor, neyse anlayana... Kimsenin anlaması için yazmıyorum zaten)

Okuduğum son kitapta hayatın kurallarından bahsediyordu. Hayatta herşey bir dersmiş. Aynı okulda olduğu gibi, müfredat belirleniyor dersler açıklanıyor geçemezsen aynı dersi tekrar okuyorsun, ta ki o dersi geçene kadar. Düşünüyorumda veremediğim ne çok ders var. Kimisinin nedeni benden inançlarımdab vazgeçmediğimden, kimisinin nedeni korkaklığım, cesaretsizliğimden kimisi ondan kimisi bundan. Bahanemi istiyorsun çoookk. Çoktur insanoğlunda! Herşeye verecek cevabı vardır. İnanmadığı şeyleri savunmak dahi olsa gereği cevap vermek uğruna susmaz. Bilsede bildiğini hala bilmiyormuşsun derecesinde savunur kendini. Galiba hep yarı uyku halinde geziyoruz, yada azcık kör olmayı ve etmeyi seviyoruz. Herneyse dersler diyordum... Herbirini baştan baştan alıp okumam gerekiyor bazen. Ama biliyorum birgün geçeceğim hepsinden. Aslında artık birgün demekten vazgeçiyorum bugün... O birgün bugün! Kabul ediyorum ve oyunu kurallarına göre oynayacağıma dair kendime ve hayata söz veriyorum.